نميدونم شما خبر داشتيد يا نه؟ که ۵شنبه وجمعه هفته پيش يک سری مسابقات نمايشی تنيس توی باشگاه انقلاب تهران برگزار شد.
خب من باوجود مخالفت خونه به خاطر امتحانات پايان ترمم وعدم همراهی حتی ۱ دونه از دوستام روز اول رو رفتم ديدم واقعا جای همتون خالی حتی اگر به تنيس علاقه نداشتيد اونقدر باحال بازی ميکردن که بعد از اون حتما علاقمند ميشديد.
برنامه از ساعت ۶ شروع شد منم سر ساعت اونجا بودم شرکت کننده ها هم هنری لوکنت همون قهرمان بامزه فرانسوی که همراه با گی فورژه در فينال ديويس کاپ سال ۱۹۹۱ تيم آمريکا رو با آندره آغاسی و پيت سمپراس شکست داده بودند و فرانسه رو بهد از ۵۹ سال قهرمان دنيا کرده بودن نفر بعدی گيلرو ويلاس معروف آرژانتینی بود که در در ااواخر دهه ۱۹۷۰ اوج کارش بود و در سال ۷۷ US open رو برده بود گرچه ديگه با ۵۰ سال سن بدنش برای بازی نمايشی پير بود.
نفر بعدی اميليو سانچز بود دوبل بازی کم نظير که مثل همه اسپانيايی ها خوراکش زمين خاک رسه! برادر آرانکا ساچز .
و اما ستاره اين ستاره ها کی بود؟ درست حدس زديد منصور بهرامی که گوينده استاديم اون رو شعبده باز تنيس معرفی کرد که حقم داشت فقط بايد بازيشو ميديد تا اين لقب رو تاييد کنيد کسی که برای سرويس ۶ تا توپ رو با هم ميگيره و جدای از سيبيلش ضربات پشت به تورش معروفه.
خلا صه همه در زمين شماره ۱۸ باشگاه انقلاب حاظر بودن البته با حدوده ۳ هزار نفر تماشاچی که فکر کنم بعد از انقلاب يه رکورده. بليت ها هم ۶ ، ۹ و ۲۵ هزار تومنی بود که خب لازم نيست حدس بزنین که من کودومو خريدم!


استقبال خانمها خيلی خوب بود ولی متاسفانه جدا از اينکه جايگاهشون رو جدا کرده بودن !اونا دقيقا زير آفتاب نشونده بودن حيوونيا در تمام مدت داشتن باد ميزدن.
جدای از بازی های ديدنی که بعضی جاها اشکمو از خنده در آورده بود چند تا صحنه با حال ذاشت که تو يکی محمد اصفهانی که با گروهش اومده بودن تا بين بازی سينگل و دوبل مردومو سرگرم کنه وسط يکی از آهنگای شادش که همه داشتن دست ميزدن اينم کلی حال ميکرد يه دفه مثل کنسرتهای خارجی ميکروفونو گرفت سمت جمعيت آخره خنده بود حتی يه نفرم يه تيکه از شعرو بلد نبود !!!!
البته مثل اينکه بازی اولو تلويزيون مستقيم نشون داده بود و مطابق معمول گزارشگر بازی وسط بازی حرف زده بوده و توی استراحتها سکوت!! دقيقا مثل اکثر تماشاچيهايی که امده بودن و نحوه تشويق کردن تنيس رو با فوتبال اشتباه گرفته بودن!
مثلا بيچاره ويلاس رو گيلاس ميگفتن و اونم براشو ن دست تکون ميداد!!
از کارهای خوبی که هيت تنيس تهران کرده بود اين بود که وروديهای استاديم رو با نامهای قهرمانهای قديمی وجديد نامگذاری کرده بود مثل درفشی جوان شاهقلی صالح و رضيانی و ...
که اين آخری مربی من بود.
اسپانسرهای زیادی هم بودن از کاله و تن در و پارکر ولی از همه جالبتراداره کل تربیت بدنی دانشگاه آزاد بود.
در ضمن سايت بازی ها رو ميتونيد اينجا ببينيد.

صالح