عکاسی را از شانزده هفده سالگی آغاز کردم وقتی که ديگر هنرهای مورد علاقه‌ام مثل تئاتر و موسيقی را ناچار ترک کردم چون کار جمعی می‌طلبيد. عکاسی هنری بود فردی. من در باره زيباشناسی عکس زياد کار کرده‌ام اما هميشه آماتور مانده‌ام يعنی هيچوقت از راه عکس نان نخورده‌ام. شايد به اين دليل که وقت و حوصله يادگيری کار چاپ را نداشتم. هميشه پشت دوربين بوده‌ام تا در تاريکخانه يا لابراتوار. به غرب هم که آمدم فهميدم بهتر است دور حرفه‌ای شدن در اين زمينه را خط بکشم چون رقابت خيلی بالاست و با روحيه من هم خيلی جنبه‌های بازار عکس سازگار نيست.
متنی رو که خوندید قسمت محبوب من از سومین و آخرین قسمت مصاحبه بیلی و من با مهدی جامی بود. من هم مثل آقای جامی راجع به عکاسی و عکسهایی که می گیرم فکر می کنم.