به نام خدای مهربان مقتدر
ما سرمايه های درونی خويش را به دست فراموشی سپرده ايم و به هيچ می فروشيم
و شايد به نازل تر و بی ارزش تر از هيچ. ما سرمايه هايی مانند اميد را ناديده ميگيريم و
با بی اعتنايی ظالمانه ای از آن به راحتی می گذريم. سر مايه ای که ما را به همه چيز، در
هر شرايطی، ميرساند ولی قيمتی بر آن متصور نيست.