سرور تویتر از کار افتاده پس به ناچار بلاگ می نویسم! دیروز داشتم فید هام رو می خوندم که رسیدم به این مطلب از بلاگ لاست لرد چگونه فلیکر را بپیچانید؟
مطلب راجع به ترفندی هست که به وسیله اون می تونید عکسهایی که عکاس اجازه دسترسی به سایز بزرگتر اون رو نداده بدون رضایت عکاس ذخیره کنید. به آسانی میشه از این نوع ترفندها در جای جای اینترنت پیدا کرد اما موردی که من رو در مورد این مطلب ناراحت کرد اون هم از بلاگری قدیمی مثل لرد که چندین سال هست بلاگش رو تعقیب میکنم این بود جناب لرد بیانیه ای هم منتشر کردن در مطلبشون به این ترتیب که:

از اونجایی که آدم چیزی که ببینه دلش می‌خواد و تنها مزیتی که عکاس نسبت به شما داشته این بوده که دوربین داشته و توو اون لحظه در محلی خاص حضور داشته و چیزی که به نمایش در میاد و عکسه خب مثلا چیه که دیگه بخوای جلوی ملت رو بگیری که بر ندارنش ... و در نتیجه ی یه سری توجیه دیگه...

ابدا نمی خوام نظر خودم رو راجع به مطلب بگم ولی بگذارید بگم که واقعا متاسف می شم وقتی این جور استدلالها رو می خونم اون هم از بلاگری قدیمی مثل لرد. یک بار دوستی داشت برام تعریف می کرد که دوستش در حالی که داشت راجع به موضوع مهمی صحبت می کرد آشغالی هم از پنجره ماشینش به بیرون انداخت دوستم می گفت حتی اگر این شخص حرفهای قشنگی هم زده بوده چیزی از اون حرفها رو به عمد به یادم نسپردم چون منطق این نوع آدمها برایم بی ارزش هست. خواندن بلاگشان هم همچنین.
این مملکت تا صد سال دیگه هم مملکت بشو نیست!