یکی از دوستان که از قضا ساکن شهرستان هم هست بهم می گفت که خوشبحالت الان تهران هستی و حتما جشنواره فیلم رو می بینی. گفتم نه نمی رم! تعجب کرد گفت برای چی گفتم برای اینکه برای خودم و برای اون کارگردان و فیلم احترام قائل هستم، برای چی باید فیلم های قیچی خورده رو تو صف وایستم ببینم؟ شنیدم کوکب سیاهِ برایان دی پالما رو هم نشون می دن، واقعا دوست دارم بدونم اون عاشق سینمایی که ساعتی تو صف می ایسته تا آخرین کار این کارگردان مطرح رو ببینه از فیلم چی خواهد فهمید،  وقتی چند سکانس مهم رو یا نخواهد دید و یا "به طوری که باید" خواهد دید. به عنوان نمونه سکانسهایی مثل سکانس خوابیدن مدلین و بارکی با اون دیالوگهای حیاتی. فضای اکثر فیلمهای ایرانی هم از من خیلی دور هستن و واقعا علاقه ای به دیدنشون اکثرشون ندارم.