ای ساکن سرزمین صدای خوشبختی
ای همدم پنجره های گشوده بر باران
بر او ببخشایید
بر او که از درون متلاشیست
اما هنوز چشمانش
از تصور ذرات نور می سوزد
و گیسوان بیهوده اش
نا امیدوار
از نفوذ نفس های عشق ... می لرزد