این روزها در موزه ی هنرهای معاصر تهران نمایشگاهی با عنوان پنجره های نقره ای برپاست، نمایشگاهی که به ژانر های متفاوتی از عکاسی در عکاسان مختلفی که هر کدام به نوعی سردمدار آن ژانر بخصوص هستند می پردازد
شروع نمایشگاه با برگزیده ی آثار به نمایش در آمده در کل نمایشگاه است به جز بخش جنبی، که عکس ها در سایز بزرگ یک در یک و نیم متر به نمایش گذاشته شده اند. پس از آن ما به تماشای هر کدام از هشت ژانر شرکت داده شده در سالن های دیگر موزه می نشینیم عکس هایی در شاخه های عکاسی خبری، عکاسی جنگ، عکاسی خلاق، عکاسی مستند اجتماعی، عکاسی طبیعت و منظره پردازی، عکاسی پرتره، عکاسی معماری و عکاسی تبلیغاتی.
هفده عکاس انتخاب شده از میان 63 عکاس برتر کشور گزینش شده اند. هریک ازعکاسان شرکت داده شده از بزرگان این رشته هستند که دیدن تک تک آثارشان برای علاقمندان غنیمتیست. اساتیدی چون : آرمان استپانيان، بهمن جلالي،اميرعلي جواديان،تورج حميديان،محسن راستاني،مريم زندي،محسن شانديز،اميرمحمد شقاقي،سعيد صادقي،محمد صياد،كامران عدل،فخرالدين فخرالديني،محمد فرنود،نيكول فريدني،زنده‌ياد كاوه گلستان،احمد ناطقي و آلفرد يعقوب زاده.

عکس از مرحوم کاوه گلستان

تاکید کلی نمایشگاه بر روی دو ژانر عکاسی جنگ و فوتوژورنالیسم است و حقیقتا هم آثار گرانمایه ای برای این منظور انتخاب شده است به عنوان مثال عکس مرحوم کاوه گلستان از سربازی در جبهه جنگ، در حال خواندن قرآن و یا عکسی که محمد فرنود از مراسم بخاکسپاری شهیدی در سمنان گرفته است عکسی با انبوهی از رنگهای شاد اما در نهایت غم انگیزی.
در بخش های بعدی با پرتره های کلاسیک کم نظیر استاد فخرالدین فخرالدینی و همچنین پرتره های مدرن مریم زندی آشنا می شویم همچنین با عکسهای پدرعکاسی معماری ایران کامران عدل از نکات منفی این بخش جای دادن عکس های آقای عدل در راهرو باریک نمایشگاه است که اجازه مانور را به بازدید کننده نمی دهد. ضمن اینکه گویا نمایشگاه بعدی موزه هنرهای معاصر اختصاصا به آثار کامران عدل خواهد پرداخت، آیا بهتر نبود به عنوان مثال بخش معماری را با ژانر دیگری جابجا می کردند و یا به جای عکس های کامران عدل از عکس های عکاس دیگری در این ژانر استفاده می شد.
از بخش های دیگر نمایشگاه بخش عکاسی تبلیغاتیست، گنجاندن این بخش در نمایشگاه کار بسیار نیکویست زیرا که اکثرا عکس ها و عکاسان این ژانر در جنبش های و نمایشگاه های هنری مظلوم واقع می شود. اما نکته ی منفی این بخش از نظر نگارنده انتخاب عکس بود به این معنی که عکس های انتخابی برای این ژانر قدرت عکاسان ایرانی را در این بخش از عکاسی را به نمایش نمی گذاشت. از بخش های دیدنی دیگر نمایشگاه دیدن دیدن کارهای اساتیدی چون بهمن جلالی، نیکول فریدنی و آلفرد یعقوب زاده است.
در انتهای نمایشگاه و در بخش جنبی آن آثار سه عکاس دوره قاجاررا شاهد هستیم . آقارضا عکاس باشی، آنتوان سوریوگین و عبدالله میرزا قاجار که این مجموعه از عکس ها از مجموعه ی شخصی آقای آرمان استپانیان به امانت گرفته شده اند. از نکات جالب این بخش همین بس که برای اولین بار عکس های آن دوره به صورت اصلی و نه چاپ مجدد به نمایش در می آیند، عکس هایی جذاب از شاهان و زنان و مردان دوران قاجار.
از نکات منفی بخش جنبی نمایشگاه عدم وجود صندلی در سال انتهایی ست که بیننده ی مشتاق و خسته را که بعد از دیدن کل نمایشگاه به این سالن آمده با انبوهی از عکس های کوچک مواجع می کند، بدون جایی برای اندکی استراحت.
در کل نمایشگاه " برگزیده ی آثار عکاسان معاصر ایران، 17 نگاه " یا همان " پنجره های نقره ای " نمایشگاه خوبیست برای آشنایی با سبک ها و ژانرهای مختلف عکاسی و آشنایی با عکاسان پیشرو ایران ، اما دریغ از اینکه اختصاصا به یک یا دو ژانر پرداخته نشد.
موزه ی هنر های معاصر تهران در خيابان كارگر پايين تر از خيابان دكتر فاطمى واقع است ضمنا تاریخ اتمام نمایشگاه پنجره های نقره ای به علت اینکه هنور تاریخی برای نمایشگاه بعدی معین نشده معلوم نیست.
نوشته ی صالح آرا

ضمنا این نوشته را در وب سایت ققنوسان هم می توانید مشاهدد کنید