دیشب" یک تکه نان" را دیدم، مدتی بود که به سالن سینما نرفته بودم در این مدت گویا سینما فرهنگ بدعت جدیدی گذاشته است بدین صورت که تنها برای 48 ساعت آینده بلیط پیش فروش می کند!
و اما راجع به خود فیلم، این آخرین ساخته کمال تبریزی اصلا به دلم ننشست گرچه تا انتهای فیلم را دیدم، فیلم داستان جالبی دارد، طی طریقی ست کلاسیک برای رسیدن به خود و خدا، در دل صحنه هایی بدیع از مناظر طبیعی ایران.

بازیهای بازیگران فیلم خوب و تاثیر گذار است البته به نظرم وجود کسانی مثل رضا کیانیان و یا خانم رویا نونهالی تنها به هدف جلب تماشاگر عام است چرا که جمعا شاید ده دقیقه هم شاهد بازیهایشان نیستیم. البته وجود ستارگان در نقش های فرعی موضوع جدیدی نیست کما اینکه به قدرت و جذابیت فیلم نیز می افزاید اما مهم نحوه معرفی این بازیگران در تیزرها و پوسترهاست به طوری که قبل از دیدن فیلم همگی منتظر دیدن این دو در نقشهای اول یا دوم زن و مرد بودیم.

" یک تکه نان" اما فیلمیست که بعد از ترک سالن سینما هم تا مدتی مشغولتان می کندچرا که موضوعی حقیقتا جذاب دارد اما حیف که خود فیلم فیلم خوش ساختی نیست و بسیار کند پیش می رود و موضوع را با کمی خرافه نیز همراه می سازد. موسیقی فیلم هم شاهکار دیگریست از موزیسین مورد علاقه ام پیمان یزدانیان.

راستی نمی دانم چرا سه نقش رضا کیانیان (گاریچی ، زنبوردار و آسیابان) بدون اختیار مرا به یاد سه گانه مکسنس فرمین می اندازد که آن هم سه داستان راجع به طی طریقی عارفانه و رسیدن به خود و خدا بود.

خلاصه اینکه اگر مایل به دیدن فیلمی مذهبی هستید که کمی به فکر فرو ببردتان، صحنه هایی زیبا و بدیع از طبیعت ایران را ببینید و از دیدن کمدی های سطحی در حال اکران فرار کنید " یک نکه نان" فیلم شماست.

در همین رابطه :
پروفایل فیلم درسایت 30نما
گالری عکس یک تکه نان
گالری عکس غوغا بیات عکاس یک تکه نان
گفتگو با پیمان یزدانیان آهنگساز فیلم
نقدی راجع به فیلم در مهرنیور