« جک تولد یا تولد جک ! | HOME | 10 نکته مهم در عکاسی ديجيتال »

دوشنبه،27 مه 2003

خداحافظ پيت!


روز شانزدهم ماه مه خبر در همه جا پيچيد. پيت سمپراس 31 ساله اواخر ماه مه سال گذشته خداحافظی خود از رقابت های بين المللی رولان گاروس را اعلام و ماه ژوئن نيز از ويمبلدون كناره گيری كرد. سمپراس در مصاحبه با روزنامه لس آنجلس تايمز اعلام كرد: «هنوز در شرايطی نيستم كه صددرصد بتوانم از كار كناره گيری كنم. خوب می دانم كه شركت در رقابت ها چه اهميتی دارد و در حال حاضر هم نمی خواهم از چنين وضعيتی استفاده نامطلوب كنم. » احتمال دارد كه اين تصميم او برای خداحافظی قطعی نباشد، اما در هر حال سخنان پيت نشان می دهد كه او نزديك به كناره گيری است و حتی اگر اين بار هم خداحافظی نكند، به زودی پس از انجام يك ديدار ديگر برای هميشه راكتش را به زمين خواهد گذاشت. اين تنيسور شماره يك سابق جهان برای اولين بار نبود كه خداحافظی می كرد. پيت پس از پيروزی اش در يواس اوپن سال 2002 بارها و بارها به هنگام شركت در تورنمنت های مهم اعلام می كرد كه اين رقابت، آخرين رقابت او خواهد بود و پس از انجام آن خداحافظی خواهد كرد. به نظر می رسد كه انگيزه های او بسيار كمتر از قبل شده است. او 15 سال است كه در سطح بالا به رقابت می پردازد و چنين فشاری جسم او را كاملا فرسوده كرده است. از طرف ديگر حالا وقت آن رسيده كه در كنار خانواده اش باشد. او به تازگی صاحب فرزندی شده و اين مسئله نشان می دهد كه حضور او در خانه بسيار ضروری است. به هر حال اگر در همين زمان كار را متوقف نكند يكی از اين چيزها را از دست خواهد داد.

پيروزی هايی منحصربه فرد
پيت سمپراس در سال 1988 بازی حرفه ای را آغاز كرد. برای اين بازيكن واشنگتنی سر به زير كسب پيروزی ها بيشتر موهبتی از جانب خداوند بود تا نتيجه ای حاصل از امكانات متعدد مالی. او در اين رابطه می گويد: «من به واسطه خداوند و والدينم كه در كنارم بودند موفق شدم. منظورم از اين حرف نشان دادن مذهبی بودنم نيست، بلكه می خواهم بگويم كه برای موفقيت نياز داريم تا از آن بالا، نيرويی ما را به جلو هل دهد. » او كودك خجالتی با پدری سختگير بود. در ابتدای كارش در زمين بازی به هيچ وجه احساسات خود را نشان نمی داد. پس از اين مسئله بود كه به فردی خشك و سرد شهرت يافت. به هنگام فينال جام ديويس در سال 1991 كه در ليون برگزار شد، پيت در مقابل گی فورژه شكست خورد. صورت او در پايان ديدار كاملا بی احساس و سرد می نمود. او به مرور زمان و پس از شركت در ديدارهای متعدد دريافت كه چگونه بايد خود را رها كند و چگونه از گريه كردن يا خنديدن در ميدان مسابقه نهراسد. پيت سمپراس خيلی زود فهميد كه هيچ چيز با عشق به پيروزی، برابری نمی كند.
او دو فصل را سپری كرد تا بتواند به نخستين عنوان قهرمانی اصلی اش دست يابد. در سال 1990 در حالی كه 19 سال و 28 روز سن بيشتر نداشت به عنوان قهرمانی بزرگی دست يافت و به اين ترتيب جوان ترين قهرمان يواس اوپن شد. از همين زمان بود كه دوران سمپراس آغاز شد. عناوين قهرمانی يكی پس از ديگری به دست آمدند و او ياد گرفت كه چگونه به رقبايش درس دهد. قدرت، سرعت، ضربات مستقيم و سرويس های قوی او سرآمد همه تنيسورها شد. در سال 1993 او در اوج قرار گرفت و به عنوان مرد شماره يك جهان انتخاب شد. سمپراس با تكنيك كامل و بی نقص خود هنوز هم سلاحی در دست دارد كه جوانان و نسل جديد تنيس از آن بی بهره اند. او عليرغم خوش فكری اش، نوعی اعتماد به نفس عميق نيز در وجود خود دارد: «در اعماق وجودم اطمينان دارم كه اگر اوضاع رو به راه باشد هيچ كس قدرت شكست دادن مرا نخواهد داشت. » آيا اين حرف او به معنای غروری بيش از اندازه است؟ در حقيقت مسئله كمی فرق می كند. او بيشتر به كارش فكر می كند و موفقيت برای او معنايی متفاوت دارد: «هرگز نمی خواهم تبديل به موجودی محبوب و مشهور شوم كه همه نگاه ها را به سوی خود جلب می كند. اما می خواهم موجودی باشم كه همه رقابت ها را فتح می كند. » او هفت بار قهرمان ويمبلدون شده است. در 64 تورنمنت مقام اول را به دست آورده و شش بار هم مرد شماره يك جهان لقب گرفته است. پنج قهرمانی مسترز نيز باعث شده كه ركورد افتخارات او از همه فراتر رود.

بزرگ ترين اندوه پيت سمپراس اين است كه تاكنون هرگز قهرمان رولان گاروس نشده است. او درست احساس هنرپيشه ای را دارد كه در انتظار به دست آوردن سزار است. فرارو، كوئرتن و آندره آغاسی دوست قديمی او در عرصه های رقابت فرانسه بسيار قوی تر از او ظاهر شده اند. بهترين نتيجه ای كه پيت در پاريس به دست آورده رسيدن به مرحله فينال در سال 1996 است. آن سال دوست و مربی او يعنی تيم گوليكسون به دليل بيماری سرطان از دنيا رفت. او نهايت تلاش خود را كرد و قهرمانانه جنگيد تا به فينال برسد و بازی فينال را با چشم هايی پر از اشك به پايان رساند. پس از رقابت های ويمبلدون سال 2000 شكست ها و آسيب ديدگی های بسياری گريبانگير پيت شد. انتقادها آغاز شد. گويی همه می خواستند او را وادار به عقب نشينی كنند اما پيت با شكست رقيب و دوست ديرينه اش آغاسی در يواس اوپن 2002 نتيجه غيرمنتظره ديگری به دست آورد. در حال حاضر بسياری بر اين باورند كه پيت بازيكن قرن است. البته اين مسئله بسيار جدی و حقيقی به نظر می رسد اما در اين شرايط فعلی نام های ديگری هستند كه ممكن است از او پيشی بگيرند. مهم اين است كه يك تنيسور در دوره خود بهترين باشد و به اندازه ای پيروزی كسب كرده باشد كه بتوانيم نامش را وارد ليست برترين های جهان كنيم. در اين صورت سمپراس بی ترديد یکی از بهترين تنيسور جهان خواهد بود.
با استفاده از مطلب خانم سهيلا قاسمی چاپ شده در همشهری دوم امروز صفحه ۲۷

پی نوشت از صالح : رولاند گاروس یا همون اوپن فرانسه یکی از ۴ گرند اسلم یا بزرگترین مسابقات جهان تنیس هست که روی خاک رس انجام میشه. ( به همراه یو اس اوپن در آمریکا و اوپن استرالیا که بر روی هارد کرت و یا نوعی پلاستیک فشرده انجام میشه و همچنین مسابقات معروف ویمبلدون که بر خلاف مسابفات دیگر روی چمن انجام میشه.)

ثبت در  OYAX Add to Balatarin Add to your del.icio.us Tweet about this Send to facebook Send to friendfeed

نوشته شده در تاریخ دوشنبه،27 مه 2003