حالا متوجه می شوم ، چيزی که را که يکی دو روز پيش ، لب دريا ، هنگام به دست داشتن آن سنگ ريزه احساس کردم، بهتر به ياد می آورم. يک جور دل آشوبهء شيرين مزه بود . چقدر ناگوار بود ! و از سنگ ريزه می‌آمد ، مطمئنم ، از سنگ ريزه گذشت و آمد توی دستهايم . بله ، خودش است : نوعی تهوع توی دستها .

تهوع از ژان پل سارتر